تست HTLV-1
اگرچه HTLV-1 هم‌خانواده HIV – ويروس مولد ايدز- است و راه‌هاي انتقال هر دو ويروس يكسان است ولي اين دو هيچ ارتباطي با يكديگر ندارند. در واقع HTLV-1بسيار كم خطرتر از HIV است.بيشتر افراد آلوده به اين ويروس در اغلب موارد تا آخر عمر بدون علامت مي مانند و هيچگاه به بيماري خاصي دچار نمي‌شوند. به همين دليل اغلب از آلودگي خود به آن بي اطلاع هستند زيرا از نظر جسمي در سلامتي كامل بسر مي برند. به اين افراد اصطلاحا حاملين مزمن گفته مي شود.با اين حال در موارد معدودي بيماري هاي مهلك و ناتوان‌كننده‌اي مانند نوعي سرطان خون به نام لوكمي سلول تي بزرگسالان(ATL) و نيز نوعي بيماري پيشرونده عصبي به نام ميلوپاتي وابسته به HTLV-1 و فلج سفت گرمسيري (HAM/TSP) ظاهر مي‌شوند.البته اين بيماري‌ها معمولا ده ها سال پس از عفونت اوليه رخ مي دهد.
انتقال ويروس HTLV-1 به‌طور آزاد صورت نمي‌گيرد بلكه از طريق سلول‌هاي بدن ميزبان كه به ويروس آلوده شده‌اند به افراد ديگر منتقل مي‌شود. پس اين ويروس نمي‌تواند از طريق هوا، عطسه و سرفه، آب، غذا، دست دادن، بغل كردن، بوسيدن، توالت و استخر عمومي بين افراد منتشر شود. بلكه عمدتا از طريق مادر به نوزاد بخصوص از طريق شير مادر، ارتباط جنسي، تماس با خون آلوده (شامل تزريق خون و سوزن آلوده) انتقال مي‌يابد. خطر آلوده شدن كودك در اثر شيردهي با طولاني شدن مدت شيردهي افزايش مي يابد و اين خطر در سه ماهه اول شيردهي اندك است. در رابطه جنسي محافظت نشده احتمال ابتلاي طرفين وجود دارد. اما احتمال ابتلاي زن از مرد آلوده بيشتر است. در اعتياد تزريقي به دنبال استفاده از سوزن و سرنگ مشترك، اين آلودگي منتقل مي شود.
آلوده بودن به ويروس را فقط مي‌توان با آزمايش خون تشخيص داد كه اين كار با فاصله زماني كمي از ورود ويروس به بدن قابل انجام است زيرا به محض ورود ويروس به بدن، سيستم ايمني بدن انسان شروع به توليد پادتن هايي (آنتي بادي) بر عليه ويروس مي نمايد تا با ويروس مبارزه نمايد. اين پادتن ها كه به طور اختصاصي براي اين ويروس خاص توليد و ترشح شده اند در آزمايشگاه قابل اندازه گيري هستند.